نویسنده: عباسی مجتبی
09:35 - 1400/12/15
- حسین(علیه السلام)، نوری درخشنده در طول تاریخ و محبتی الهی در دل مومنان است که به فرموده جدش رسول خدا، هیچگاه خاموش شدنی نیست.
سلام بر حسین بن علی (علیه السلام)، بهجت قلب نبی (صلی الله علیه و آله و سلم)، فرزند فاطمه و علی (علیهما السلام)، سید جوانان اهل بهشت، معجزه خلقت، قرآن ناطق، مصداق حدیث ثقلین و یکی از جانشینان دوازده‌گانه و برحق پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) که تمسک به ایشان را در کنار قرآن، راه ارتباط با آسمان و تنها مسیر نجات امت معرفی کردند؛ هرچند که با گمراهی اصحاب و فتنه خواص، سرنوشت و ریل‌گذاری اسلام تغییر کرد و زینت دوش نبی، اهل بیت پیامبر و سفارش شده‌های اسلام به شهادت و اسارت رفتند و ملت واحده متفرق شد و به جای شکوفایی گنج‌های معرفتی انسان‌ها و حرکت در راستای اهداف والای انسانی، مسلمانان درمانده از اسلام ناب، درگیر اسلام‌های قلابی و بدلی طواغیت شدند؛ بدین جهت بود که ظرفیت مردم دورانش و کالبد تنگ جهان نتوانست روح بزرگ ایشان را تحمل کند؛ امامی که برای آزادی انسان از زنجیرهای اسارت طاغوتیان و قید و بند هواپرستی و شیطان پرستی، خون دل خورد و جان خودش و عزیزانش را تقدیم کرد.
حسین (علیه‌السلام)، نوری درخشنده در طول تاریخ و محبتی الهی در دل مومنان است که به فرموده جدش رسول خدا، این نور هیچگاه خاموش شدنی نیست؛ پرچمی که نماد حق و دعوت کننده به خیر و دشمنی با شر است. سخن از حسین(علیه‌السلام) صحبت از شخص نیست؛ گفت‌وگو درباره گمشده امروز جوامع، و اندیشیدن در مورد یک گفتمان احیاگر، پویا و جامع به عنوان نماینده اسلام ناب است که حجت خداوند در روی زمین، احیا کننده امر به معروف و نهی از منکر، الگوی آزادگی و مقابله با تزویر و تحریف است؛ مکتبی که نگاهش به دین، کاریکاتوری و تک‌بعدی نیست، استفاده ابزاری از قدرت و دین را برنمی‌تابد و در مقابل هرگونه فریب و نیرنگ، تحریف و تزویر، تهدید و تطمیع زیر سایه طواغیت به نام دین، ساکت و صامت نیست و پیگیر اجرای عدالت بدون سیاه‌نمایی، خدمت به حقیقت و رسیدگی به حقوق ملت‌ها تحت عنوان ولایت الهی است، و در عین حال با عنایت و توجه به ظرفیت‌ها و زیبایی‌های جوامع، امیدبخش و تحرک‌آفرین است.
بصیرت، عاقبت‌اندیشی، از خود گذشتگی، مجاهدت در برابر کمبودها، مبارزه با فساد، روشنگری، استقامت و تلاش برای حکومت صالحان و عشق و معرفت به ولی خدا از شاخصه‌های پیروان این مکتب است؛ چنان که رهبر معظم انقلاب در توصیف عظمت علمدار کربلا نیز این گونه می‌فرماید: ارزش ابالفضل العباس(علیه‌السلام) به جهاد و فداکاری و اخلاص و معرفت او به امام زمانش است؛ به صبر و استقامت است.(۱)
از سوی دیگر بی‌بصیرتی از عناصر اصلی، تاریخی و تَکراری مقابله با مکتب امام حسین (علیه‌السلام) است که موریانه‌وار می‌تواند جامعه اسلامی را به ورطه سقوط کشانده و از درون متلاشی کند. بی‌بصیرتی می‌تواند برای مقابله با دین اسلام و در زمان پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله)، مسجد ضِرار بنا کند که البته پیامبر نیز آن را تخریب و تبدیل به زباله‌دانی شهر کردند. بصیرت، سواد نیست، بینش است و چشم دوختن به شاخص‌هاست که ملاک حق و حقیقت هستند و بی‌بصیرتی گوش سپردن به اشخاص و افراد است، از این‌رو بی‌بصیرتی می‌تواند همسرِ پیامبر را در برابر راهِ پیامبر قرار دهد. بی‌بصیرتی برای مقابله با امیرالمؤمنین علی(علیه‌السلام) به عنوان قرآن ناطق، نسخه‌های قرآن بر روی نیزه می‌زند و مالک اشترها را تندرو و ابوموسی اشعری‌ها را میانه‌رو و معتدل می‌خواند. بی‌بصیرتی یعنی تعداد انبوه لشکریان باطل و غربت و تنهایی اهل بیت پیامبر در کربلا و شِمری که جانباز صفین و مصداق واقعی مذبذب‌ها در میان لشکریان مولا علی(علیه السلام) است که در نهایت قاتل امام حسین(علیه‌السلام) و اشقی‌الناس می‌شود.
پی‌نوشت:
۱. بیانات رهبر معظم انقلاب (۸۴/۰۵/۰۵)
