✍️ مجتبی عباسی
در عملیات روانی و جنگِ رسانهای علیه ایرانیان توسط بنگاه‌های شایعه پراکنی سعودی، لندنی معمولا از کلیدواژه‌های اصلی تولید خبر اعم از چگونه؟ کجا؟ کی؟ چه کسی؟ چه چیزی؟ چرا؟ در خبر استفاده نمی‌شود و رسانه‌های معاند با ترفندهای خبری پاره حقیقت‌گوئی، وارونه نمایی و ایجاد شک و تردید در اذهان جامعه تلاش می‌کنند دوگانه سازی کرده یا با تحریک احساسات، جاانداختن یک شایعه یا دروغ از ارزش‌های ایرانی، اسلامی، اعتبارزدایی کرده و انسجام اجتماعی را درهم بشکنند، به عبارتی از میان آب گل‌آلود دوقطبی‌سازی‌ها، اهداف شوم تجزیه‌طلبی و سوری سازی ایران را صید کنند.
عجیب‌تر از آنها همصدایی و همکاری آشکار برخی از سلبریتی‌ها و مخرج مشترک شدن خواص غربزده با گروهک‌های تجزیه طلب، منافقین و محور عبری، عربی و غربی بود که همراه با انقلاب ربات‌ها از همان ابتدای فتنه، شمشیر را از رو بسته و از هجمه به قرآن کریم و قانون کشور، از چنگ اندازی به نظام اسلامی و مقابله و مخالفت با فرهنگ ایرانی، اسلامی و نمادهای ملی و مذهبی ابایی نداشتند.
افراد مشهور یا متخصص در رشته‌های مختلف، اما پیاده در زمینه سواد رسانهای که همچون راننده مدعی و ناشی با جان و مال مردم و آبروی کشور، بازی کردند و با عملکرد احساسی، غیرمسئولانه و غیرعقلانی خود در فضای مجازی بر آتش فتنه دمیده و برای چندمین مرتبه، بی‌سوادی رسانهای خود را اعتراف کردند؛ هرچند تکرار اشتباه این افراد همانند فتنه ۸۸ موجب خسارت به بیت‌المال و بهانه فشارهای بین‌المللی و تحریم مردم ایران را فراهم کرد و باعث ریختن خون ده‌ها فرد بی‌گناه در آشوب‌های خیابانی شد.
فارغ از آسیب شناسی فرهنگی و بررسی راهکارهای حفظ حریم مقدسات و قوانین کشور، اما موضوع تأمل برانگیز و شاید مغفول در این ماجرا، آشکار شدن ماهیت اصلی براندازان برای مردم، فاصله عمیق شعارهای آزادیخواهانه ضدانقلاب با وحشی‌گری آنها در سیرک لندن و پاریس و اعتراف ضمنی برخی از اپوزیسیون به اهداف شوم و توطئه‌های پشت پرده بود.
به هرحال تنها موضوعی که در تحلیل‌ها آشوب‌ها کمتر به آن پرداخته شد و معمولا در این قضیه و رویدادهای مشابه، زمینه موج سواری رسانه‌های معاند را فراهم کرده است، ضعف سواد رسانهای افراد فریب خورده به معنای عدم تحلیل محتوا، اعتماد و دنباله‌روی از رسانه‌های دشمن است.
امروزه مأموریت یک رسانه، رساندن حرف‌ها، پیام‌ها، دیدگاه‌ها و محتواهای تولید شده توسط مدیران، متخصصان و اتاق فکرهای یک رسانه است؛ از این‌رو بی‌شک رسانهها بر فرهنگ‌ها تأثیرگذار هستند و به همین جهت در میان انواع تحریم‌های اعمال شده توسط بیگانگان؛ اما فعالیت رسانه‌های خود را در کشور ما تحریم و تعطیل نکرده، بلکه برای تخریب سرمایه‌های دینی و اجتماعی ایرانیان، پول‌های کلانی را هزینه می‌کنند.
در حال حاضر رسانهها می‌توانند با تولید انواع بازی‌ها، سریال‌ها و محتواهای جذاب به ابزاری برای هویت دادن به افکار عمومی تبدیل شوند و با استفاده از هوش مصنوعی و مدیریت ذهن و افکار مردم، در اقتصاد، سیاست، فرهنگ، سبک زندگی، واکنش‌‌های اجتماعی، حب و بغض‌ها و حتی در زندگی شخصی و تمایلات و گرایش‌های روزمره مردم تأثیرگذار بوده و به عبارتی دنیا و آخرت مردم را بسازند.
رسانهها در عصر ارتباطات به مثابه نوعی تغذیه و طعام فکری عمل می‌کنند و مصداق آیه «فلینظر الانسان الی طعامه» هستند که همچون غذای سالم یا مسموم با فرصت و تهدیدهایی که به همراه دارند، می‌توانند موجب رشد و ارتقای انسان‌ها یا باعث صدمه و آسیب به جامعه باشند؛ از این جهت جدای از وظیفه حاکمیت در ساماندهی فضای مجازی، افراد جامعه نیز در عین استفاده از رسانه، ناگزیر هستند سواد رسانهای را فرا بگیرند.
