نویسنده: عباسی مجتبی
10:04 - 1400/10/11
-محبت واقعی و خالصانه‌ای که با همراهی حقیقت، اطاعت از شریعت و در نظرگرفتن مصلحت جامعه همراه باشد، خوشایند همه افراد و توده‌های جامعه نیست و حتی در مواردی احیانا در مذاق‌ها و مزاج‌های مختلف، دافعه دارد. علامه مجاهد آیت الله مصباح یزدی نیز یکی از علمای ربانی معاصر و نظریه‌پرداز در فلسفه اخلاق، علم‌النفس، هستی شناسی، معرفت شناسی، دین‌شناسی و فلسفه الاجتماع بود که به تاسی از مولایش امیرالمؤمنین علی علیه السلام و همچون امامین انقلاب در جامعه اسلامی، جاذبه و دافعه ایجاد کرد.
بر اساس آیات قرآن کریم، نقش علمای ربانی در جامعه، نقش کلان، راهبردی، راهبری و در تراز هدایتگری جوامع است و علاوه بر اندیشه‌ها و خاطره‌ها، بر دل‌ها و روح‌ها، نور، نشاط و عشق می‌بخشند؛ بدین جهت همچون اولیاء الهی در جوامع مختلف جاذبه و دافعه ایجاد کرده و با عنصر محبت به معنای تبیین حقایق هستی، بر انسان‌ها به شکل مثبت و منفی تاثیرگذار هستند.
اصل محبت که زیربنا و بنمایه مکتب تشیع است باید با محوریت حقیقت، اطاعت از شریعت و در نظرگرفتن مصلحت جامعه و بشریت توامان باشد. از این‌رو گاهی اصرار به مبانی اصیل با محوریت شریعت، خوشایند همه افراد و توده‌های جامعه نیست و حتی در مواردی احیانا در مذاق‌ها و مزاج‌ها دچار دافعه و گرفتن گارد در مقابل آن می گردد؛ بنابراین نه تنها جاذبه، علاقه و محبت همگان را نمی‌تواند جلب کند؛ بلکه در برخی موارد به دافعه نیز ختم می‌شود.
بر همین اساس، شهید مطهری در اثری با عنوان «جاذبه و دافعه علی علیه السلام» بالاترین سطح جاذبه و دافعه را مربوط به شخصیت امیرالمؤمنین علیه السلام دانسته و به تفصیل بیان کرده است که جاذبه ایشان چه افرادی و از چه طرازی را جذب می‌کرد و دافعه ایشان چه سنخ افرادی را طرد می‌کرد.
بنابراین از آنجا که انسان‌های معتقد و علمای راستین، در راه عقیده و مسلک خود ثابت قدم بوده و عشق و محبت آنها به جامعه فراتر از غریزه و براساس حقایق و ماوراء هستی است، محبتشان به مردم همچون اولیاء الهی، خالصانه، واقعی و در راستای محبت الهی است.
علامه مجاهد آیت الله مصباح یزدی نیز یکی از علمای ربانی معاصر و نظریه‌پرداز در فلسفه اخلاق، علم‌النفس، هستی شناسی، معرفت شناسی، دین‌شناسی و فلسفه الاجتماع بود که به تاسی از مولایش امیرالمؤمنین علی علیه السلام و همچون امامین انقلاب در جامعه اسلامی، جاذبه و دافعه ایجاد کرد.
دانشمند متفکر، حکیم برجسته و استاد اخلاقی که همچون استاد گرامی‌اش آیت الله بهجت، مصداق الگوی شایسته عالمان دوران امامین انقلاب است و در زمان فتنه‌ها با دفع علمی جبهه باطل و با مجاهدت و روشنگری در مقابل جریان تحریف و در کنار رهبری ایستاد و هرگز از مواضع انقلابی، تربیت دینی و سلوک اخلاقی خود کوتاه نیامد و همین امر موجب تخریب ها و گاها بی احترامی به شخصیت آیت الله مصباح گردید. لذا سال‌ها قبل از رحلتش از سوی جریان رسانه‌ای غربگرا و سکولار حوزوی و دانشگاهی، مورد هجمه و تخریب قرار گرفت؛ چنان که هنوز هم جریان‌های التقاطی و خط تحریف و تکفیر با دیکتاتوری در عرصه رسانه تلاش می‌کنند درباره مشی علمی، سیاسی و اجتماعی ایشان به جهت تاثیرگذاری، دافعه ایجاد کنند.
رهبر معظم انقلاب در همین راستا به روایتی از امام صادق علیه السلام اشاره کرده‌‌اند: «هل الدّین الّا الحبّ و البغض»(۱) دین، عبارت از محبت و کینه است، از یک طرف، محبت به خوبان و خوبی‌ها و مظلومان و انسان‌هایی که مورد جفای شیطان‌ها قرار گرفته‌اند و از طرف دیگر بغض و کینه نسبت به شیطان‌ها و موجودات پلید و پلیدی‌ها و کسانی که برای آنها، انسان و انسانیت و خدا، حرف مفت است؛ این هم جزو دین است، تولّی و تبرّی، جزو فروع دین و به قول بعضی از علما، جزو اصول دین است.(۲)
پی‌نوشت:
۱. الکافی ،ثقة الاسلام کلینی ج ۲ ص ۱۲۵
۲. سایت دفتر رهبر معظم انقلاب؛ ۱۳۶۸/۶/۸
