نویسنده: عباسی مجتبی
10:56 - 1400/10/13
-لباس روحانیت فقط یک یونیفرم ساده و معمولی نیست، بلکه از آنجا که روحانیت، سرباز و خادم دین است، لباس آنها نیز ویژگی‌ها و برتری‌هایی نسبت به سایر لباس‌ها دارد و الزامات شرعی، تبعات اخلاقی، مسئولیت و تحرک اجتماعی برای روحانی ملبس و معمم به همراه می‌آورد.
لباس روحانیت، نمادی شناخته شده، پوششی موجه و به عنوان معرف یکی از گروه‌های اجتماعی همانند نظامیان، پرستاران، کارگران و ورزشکاران، شبیه‌ترین پوشش به پیشوایان دینی و نماد دین و علمای ربانی است.
از این جهت لباس روحانیت فقط یک یونیفرم ساده و معمولی یا لباس همسان و پوشش یک عرف خاص اجتماعی نیست، بلکه از آنجا که روحانیت، سرباز و خادم دین است، لباس آنها نیز ویژگی‌ها و برتری‌هایی نسبت به سایر لباس‌ها دارد و الزامات شرعی، تبعات اخلاقی، مسئولیت و تحرک اجتماعی برای روحانی ملبس و معمم به همراه می‌آورد.
به این ترتیب راز ماندگاری و اثرگذاری لباس روحانیت و نفوذ و عمق اجتماعی روحانیت در طول تاریخ این است که همواره با مسئولیت‌های اجتماعی قرین بوده و در متن حوادث و چالش‌های سیاسی و اجتماعی به صورت زنده و فعال، منشا خیر بوده و از روی بی‌تفاوتی خودش را کنار نکشیده است؛ هرچند اثرگذاری و حضور در صحنه اجتماع، گاهی اوقات موجب تحریک دشمنی‌ها و تهدیدهایی شده که تجربه تاریخی روحانیت نشاندهنده تبدیل تهدیدها به فرصت و حرکتی سازنده جهت روشنگری و هدایت جامعه بوده است.
اما همواره یکی از دغدغه‌های علما در طول تاریخ، نفوذ دشمنان در این عرصه بوده است؛ افرادی که ریاکارانه خود را روحانی معرفی کرده، به روح و جان مردم چنگ انداخته و مردم را به حوزه و روحانیت بدبین کرده‌اند؛ چنان که بعد از انقلاب و با روی کار آمدن برخی دولت‌های متمایل به غرب، جریانات نفوذی و انحرافی برای ضربه زدن به دین و نابودی سرمایه اجتماعی روحانیت، به صورت خزنده و نرم وارد فضای فکری و فرهنگی کشور شدند و قصد دارند با سکولاریزه کردن حوزه و غیرایدئولوژیک کردن آن، میراث «اسلام سیاسی» حضرت امام (قدس سره) را از بین ببرند.
حال آنکه به تعبیر رهبر معظم انقلاب: « وَ مَنْ نَامَ لَمْ یُنَمْ عَنْهُ» اگر روحانیت شیعه در مقابل حوادث خصمانه‌ای که برای او پیش می‌آید، احساس مسئولیت نکند، وارد میدان نشود، ظرفیت خود را بروز ندهد، کار بزرگی را که بر عهده اوست، انجام ندهد، این موجب نمی‌شود که دشمن، دشمنی خود را متوقف کند؛ بعکس، هر وقت آنها در ما احساس ضعف کردند، جلو آمدند؛ هر وقت احساس انفعال کردند، به فعالیت خودشان افزودند و پیش آمدند.(۱)
پی‌نوشت:
۱.بیانات در دیدار طلاب و فضلا و اساتید حوزه علمیه قم - 1389/07/29
