نویسنده: عباسی مجتبی
14:20 - 1400/06/24
-عدالت خواهی مورد تاکید امامین انقلاب، نوعی سبک زندگی و برنامه عملی براساس رعایت عقلانیت و دارای عمق معرفت دینی و اخلاق است که نتیجه آن، تقویت معنویت در جامعه و مبارزه با جریان ضدفساد در نظام اسلامی و در نهایت عدالت خواهی ضدامپریالیستی است.
موضوع عدالت خواهی و مساوات جویی مورد تاکید قرآن کریم و از آموزه های اهل بیت علیهم السلام و جزو اصول مذهب تشیع است. در واقع قرائت اسلامی از عدالت با رویکرد مبنایی، ارزش محوری و با عنایت به جنبه‌ها و کارکردهای انسانی و براساس یک وظیفه الهی است که بسیار والاتر و فراتر از نگاه چپگرایان سوسیالیست و رویکرد فرصت طلبانه و کارکردگرایانه لیبرالیستی است.
در اندیشه مارکسیستی عدالت یعنی تساوی و در اندیشه لیبرال دموکراسی عدالت به معنای تساوی در فرصت‌های برابر است که ریشه در آزادی فردی دارد؛ اما در اندیشه اسلامی، تحقق عدالت در گرو رویکرد به فرصت مناسب است نه ایجاد زمینه های یکسان فرصت در همه عرصه‌ها و برای همه؛ مثلاً اگر به کسی که تحصیلات تخصصی در حوزه دانش شیمی ندارد، با هدف ایجاد فرصت برابر برای همه، همچون کسی که در این دانش صلاحیت دارد، مجوز احداث آزمایشگاه بدهیم، رفتار عادلانه‌ای انجام نداده‌ایم.
واقعیت آن است که ما باید فرصت متناسب بیندیشیم نه فرصت برابر، زیرا منظور از عدالت آن است که افراد، امکانات، دانشها، ساختارها و چیزهایی که اجزاء جامعه را تشکیل می دهند در جایگاه متناسب خود قرار گرفته باشد؛ از این رو عدالت خواهی مورد تاکید امامین انقلاب که نوعی سبک زندگی و برنامه عملی ایشان نیز بوده است، عدالتخواهی براساس رعایت عقلانیت و دارای عمق معرفت دینی و اخلاق است که نتیجه آن، تقویت معنویت در جامعه است که در نهایت جریان ضدفساد در نظام اسلامی را تا عدالت خواهی ضدامپریالیستی امتداد می‌دهد.
چند سالی است با توجه به عملکرد ضدارزشی و متفاوت دولتمردان غربزده و اشرافی که مایه تبعیض و ساختارهای ظالمانه و مولد انواع نابرابری‌های ناموجه در کشور شده، نوع دیگری از عدالتخواهی بروز پیدا کرده است که ناکارآمدی و عملکرد اشرافی و نامناسب برخی مسئولان را به کلیت نظام نسبت داده و همین مسئله دستمایه رسانه‌های معاند شده است. اگرچه عدالتخواهی نیاز یک جامعه بوده و باید نسبت به آن همت داشت اما عدالت خواهی که به اسم دفاع از بی‌نوا و کارگر نباید گرفتار بی‌عدالتی بزرگتری نسبت به نظام اسلامی گردد و با دستمایه کردن ظلم برخی مسئولان به دلیل ناکارآمدی و بی‌توجهی که اتفاقا دغدغه نظام اسلامی در مبارزه با مفاسد است، کلیت و ساختارهای نظام اسلامی را هدف قرار دهند.
حال آنکه پیشگیری و مبارزه با فساد، دغدغه نظام اسلامی در داخل کشور و در ابعاد جهانی است و همه کشورها اتفاق نظر دارند که پرچم عدالتخواهی در این روزگار در دست جمهوری‌اسلامی ایران است، از این جهت بزرگترین اقدام عدالتخواهان باید حمایت از مبارزه با فساد و کمک به عدالخواهی نظام اسلامی در عرصه داخلی و بین‌المللی باشد. از این منظر جریانات عدالتخواهی در تقابل با رهبری، خارج از چارچوب انقلاب اسلامی محسوب می‌شوند چنان که برخی مواقع در قالب تحریم انتخابات یا تهمت و افترا به دیگران، پازل ضدانقلاب را تکمیل می‌کنند و موجب سواستفاده دشمنان واقع می‌شوند.
